O nieużywaniu kosmetyku

Dzisiaj post nietypowy jak na blog kosmetyczny.

Ostatnio u Marti i w komentarzach u Kasi pojawił się temat kosmetyków, które swoim designem (nie wiem czy tak można to określić w przypadku kosmetyków) tak bardzo przyciągają uwagę, cieszą oko, że czasami wahamy się, czy ich w ogóle użyć. Marti stwierdziła w swoim poście, że "wyrosła już z kupowania dla patrzenia", Kasia rozumie wewnętrzny konflikt "nie używać i cieszyć oko, czy może użyć i cieszyć się z efektu". Ja niestety nadal jestem dzieckiem i czasem (no ok. - często) kupuję kosmetyk li tylko z powodów estetycznych, jak gipsową figurkę, jak obraz. Różnica polega tylko na tym, że nie eksponuję go w widocznym miejscu ;)
Czy to już fetysz, czy jednak tylko umiłowanie piękna? Specjalista pewnie by się wypowiedział jednoznacznie ale nie zamierzam się do niego zgłaszać ;)

Jestem estetką, osobą wrażliwą na zapachy, barwy i dotyk, lubię otaczać się ładnymi przedmiotami i czerpię z tego radość i pozytywną energię. Lubię dotykać faktur materiałów na poduszkach leżących na kanapie, lubię głaskać miękkie włosy moich dzieci i czuć ich zapach gdy śpią wtulone w swoje pluszaki. Podobnie mam z kosmetykami kolorowymi. To rzeczy, w których szukam nie tylko wymiernego efektu na skórze ale i radości, jaką sprawia mi ich widok po otworzeniu opakowania.

Myślę, że nie jestem odosobnionym przypadkiem szaleńca obserwując od kilku lat tendencje firm kosmetycznych do tworzenia coraz to piękniejszych kosmetyków. Kosmetyk kolorowy, róż, puder, rozświetlacz ma nie tylko dawać oczekiwany efekt, bo umówmy się, że jest on jednak powtarzalny i trudno o rewelację i olśnienie ale musi uwieść czymś jeszcze potencjalnego, wymagającego i nieco rozbestwionego klienta. Uwodzi właśnie wyglądem.


Jednym z takich kosmetyków, które oczarowały mnie po otwarciu i zaparły dech w piersi jest różo-rozświtlacz z wiosennej limitowanej kolekcji Diora sprzed trzech lat Poudrier Dentelle.

Już samo opakowanie cieszy oko a zawartość jest według mnie wyjątkowa

 

Misterna, koronkowa robota.

Wiem, że wyprodukowano ich duuuużo i nikt nie robił tego ręcznie ale wykonanie jest mistrzowskie i takiego designu coraz częściej szukam w kosmetykach.

Jestem nim na tyle oczarowana, że od dłuższego czasu leży sobie w szufladce toaletki i nie interesuje mnie specjalnie jaki efekt i czy w ogóle daje na twarzy. Nie zamierzam go użyć :)

Ot taki post, głupawy nieco, bo nic nie wnoszący. Po prostu chciałam się z Wami podzielić moim wariactwem i oczekuję, ze przyznacie się do swoich ;).