Przyznam się, a co mi tam ... ;)

Krąży po blogach Tag zatytułowany "Ściana wstydu z dzolls" . Dotarł też do mnie, mimo że  nieco nieoficjalnie, od Hexxany :)

Mam dwa podstawowe „wstydziki” kosmetyczne. Oba dotyczą demakijażu.

Po pierwsze baaaaardzo często zmywam makijaż (prócz oczu) przy pomocy żelu  Normaderm Vichy i….wody z kranu. Na swoje usprawiedliwienie dodam, że moja woda płynie z własnej studni (0 chloru) i jest uzdatniona lampą antybakteryjną. Rano natomiast, o zgrozo, myję twarz mydłem i w/w wodą (!) Kiedy jeszcze nie miałam własnej studni robiłam dokładnie tak samo tylko wodę przegotowywałam … jak akurat mi się chciało ;)

źródło http://alejka.pl

Po drugie od zawsze miałam ogromne trudności z demakijażem oczu zwłaszcza, że bardzo lubię żelowe kredki, które, wiadomo, włażą między rzęsy. I co wymyśliła bestyjka? Otóż biorę sobie patyczek do czyszczenia uszu (!), maczam w płynie do demakijażu oczu i jeżdżę w tę i z powrotem po rzęsach przy ich nasadzie (!). Mąż kiedyś nakrył mnie na tym codziennym rytuale, który wykonuję od tylu lat, że ludzie tyle nie żyją, (jestem naprawdę dobra w te klocki) i zdębiał: „Czyś Ty oszalała, chcesz sobie oko wydłubaċ?!” O mało do tego nie doszło, tak się wystraszyłam jego krzyku.

źródło http://www.zdrowie.fit.pl

Mimo obu w/w bestialskich praktyk nadal żyję, skóra mojej twarzy nie odpada płatami a oczy nadal posiadają rzęsy.

Zaskoczone?

Która myje buźkę mydłem i zwykłą wodą, nawet chlorowaną? Przyznaċ się i to już! :)

Do wyjawienia swoich „wstydzików” wzywam Marti :)